ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (ΚΡΗΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ)

ΟΜΑΔΑ Α΄

Α.1.Να εξηγήσετε το περιεχόμενο  των ιστορικών όρων : ροπαλοφόροι, Συμφωνία των Μουρνιών Κυδωνίας.

(ΜΟΝΑΔΕΣ 30)

Α.2.Το έργο της πρώτης κυβέρνησης της Κρητικής Πολιτείας στον εκκλησιαστικό τομέα.

(ΜΟΝΑΔΕΣ 20)

Α.3. Οι εξελίξεις στο κρητικό ζήτημα από την έναρξη των βαλκανικών πολέμων (Οκτώβριος 1912) έως την υπογραφή της Συνθήκης του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913).

(ΜΟΝΑΔΕΣ 30)

Α.4. Να αντιστοιχίσετε χρονολογίες και γεγονότα : (ΜΟΝΑΔΕΣ 20)

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΕΣ

ΓΕΓΟΝΟΤΑ

¾    9 Δεκεμβρίου1898 ¾    18 Μαρτίου1901 ¾    14 Μαρτίου1905 ¾    10 Μαρτίου1905 ¾    2 Ιουλίου1905 ¾    14 Αυγούστου1906 ¾    12 Σεπτεμβρίου1906 ¾    12 Οκτωβρίου 1912 ¾    14 Φεβρουαρίου 1913 ¾    1 Δεκεμβρίου 1913

1.      Παραίτηση του Πρίγκιπα Γεωργίου από το αξίωμα του Ύπατου Αρμοστή 2.      Οι Μεγάλες Δυνάμεις παραχωρούν στο βασιλιά Γεώργιο Α΄ το δικαίωμα διορισμού του Ύπατου Αρμοστή της Κρήτης 3.      πιθανή ημέρα της εξέγερσης στο Θέρισο 4.      Ο Στέφανος Δραγούμης Γενικός Διοικητής Κρήτης 5.      επίσημη κήρυξη Ένωσης 6.      Τελεσίγραφο των Δυνάμεων προς τους επαναστάτες του Θερίσου 7.      ανάληψη των καθηκόντων του Ύπατου Αρμοστή Πρίγκιπα Γεωργίου 8.      ο Γεώργιος απολύει Βενιζέλο από αξίωμα  υπουργού. 9.      Κήρυξη της επανάστασης στο Θέρισο 10.  αφαίρεση σημαιών Μεγάλων Δυνάμεων και Τουρκίας από Σούδα

ΟΜΑΔΑ Β΄

Β.1. Αφού μελετήσετε τα παρακάτω κείμενα και με βάση και τις ιστορικές σου γνώσεις να αναφερθείτε : στη διάσταση απόψεων μεταξύ του πρίγκιπα Γεωργίου και του Ελ. Βενιζέλου ως προς τη διαχείριση του εθνικού ζητήματος της ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα (μονάδες 12) καθώς και στα κριτήρια που επέδρασαν στη διαμόρφωση των διισταμένων απόψεων στο ουσιώδες αυτό ζήτημα. (μονάδες 13)

ΠΗΓΗ 1

Ο πρίγκιπας Γεώργιος, έχοντας την αντίληψη ότι η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής της Κρήτης ήταν αρμοδιότητα της ελληνικής μοναρχίας, ανέλαβε μόνος τη μεθόδευση της προσάρτησης της Μεγαλονήσου στη μητέρα πατρίδα χωρίς να συμβουλευτεί τους υπουργούς του για τις ενδεδειγμένες ενέργειες και διαπραγματεύσεις. Η πρωτοβουλία του είχε τη μορφή προσωπικών συζητήσεων με τον τσάρο της Ρωσίας και απευθείας διαπραγματεύσεων με τους υπουργούς Εξωτερικών της Ρωσίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας και της Ιταλίας.

Λ. Μακράκη, Ελευθέριος Βενιζέλος, σσ. 397-403

ΠΗΓΗ 2

Ο Βενιζέλος ήδη το 1896, δε δίστασε να υποστηρίξει την αρχή ότι τα μικρά έθνη όχι μόνο έχουν συμφέρον να αποφεύγουν τη σύγκρουση με τις Μεγάλες Δυνάμεις, αλλά και να προσαρμόζονται στις περιστάσεις και να επιδιώκουν την εκπλήρωση των εθνικών τους διεκδικήσεων κατά στάδια. Η πεποίθηση στη μακροπρόθεσμη αποδοτικότητα των συμμαχικών δεσμών με τις ισχυρές δυνάμεις της Δ. Ευρώπης, σε συνδυασμό με την πίστη στην ανάγκη της εσωτερικής οργανώσεως και ενδυναμώσεως του έθνους αποτέλεσε έκτοτε τη βασική συνισταμένη της διπλωματικής δράσεως του Κρητικού ηγέτη.

Ι.Ε.Ε., τόμος ΙΔ΄, σ. 201