ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕΤΆΦΡΑΣΗ Κεφ. 1 ( 16-21 ) Η ήττα των Αθηναίων

    Οι Αθηναίοι έχοντας ως ορμητήριο τη Σάμο ,λεηλατούσαν τη χώρα του βασιλιά (των Περσών),έπλεαν εναντίον  της Χίου και της Εφέσου ,  ετοιμάζονταν για ναυμαχία και εξέλεξαν επιπλέον στρατηγούς το Μένανδρο, τον Τυδέα και τον Κιφησόδοτο, κοντά σ’ αυτούς που υπήρχαν. Ο Λύσανδρος στο μεταξύ, πλέει από τη Ρόδο προς τον Ελλήσποντο δίπλα από τα παράλια της Ιωνίας και για να εμποδίσει την αναχώρηση (από τον Ελλήσποντο)  των πλοίων και για να υποτάξει τις πόλεις που είχαν αποστατήσει από αυτούς. Και οι Αθηναίοι  βγήκαν στο ανοιχτό πέλαγος από τη Χίο· γιατί η Ασία ήταν εχθρική περιοχή γι’ αυτούς. Ο Λύσανδρος από την άλλη, έπλεε από την Άβυδο κατά μήκος της παραλίας προς τη Λάμψακο , που ήταν σύμμαχος των Αθηναίων. Οι Αβυδηνοί και οι άλλοι ακολουθούσαν πεζοί. Αρχηγός τους ήταν ο Θώρακας ο Λακεδαιμόνιος. Αφού λοιπόν επιτέθηκαν στην πόλη, την κυριεύουν με έφοδο και οι στρατιώτες τη λεηλάτησαν, επειδή ήταν πόλη πλούσια και γεμάτη από σιτάρι (τρόφιμα) και άλλα εφόδια. Όλους τους ελεύθερους πολίτες όμως, ο Λύσανδρος τους άφησε.

     Οι Αθηναίοι πλέοντας από κοντά, αγκυροβόλησαν στην Ελαιούντα της Χερρονήσου μ’ εκατόν ογδόντα πλοία. Εκεί λοιπόν, ενώ έτρωγαν το μεσημεριανό φαγητό, τους ανακοινώνονται τα σχετικά με τη Λάμψακο και αμέσως βγήκαν από το λιμάνι με προορισμό τη Σηστό. Από  εκεί, αμέσως μόλις εφοδιάστηκαν, έπλευσαν προς τους Αιγός Ποταμούς απέναντι από τη Λάμψακο. Ο Ελλήσποντος εκεί είχε πλάτος δεκαπέντε στάδια. Εκεί λοιπόν, έπαιρναν το δείπνο τους.

Γραμματικές παρατηρήσεις

1.Σύνδεσμοι: δε (αντιθετικός), και (συμπλεκτικός), τέ (συμπλεκτικός), γαρ (αιτιο­λογικός).

2. Προθέσεις: έκ:(πριν από λέξη που αρχίζει από φωνήεν έχει τον τύπο έξ-συντάσσε­ται μόνο με γενική), έπί (συντάσσεται ή με γενική ή με δοτική ή με αιτιατική), προς (συντάσσεται ή με γενική ή με δοτική ή με αιτιατική, δηλαδή με μια από τις πλάγιες πτώσεις), Παρά(τρίπτωτη κι αυτή πρόθεση συντασσόμενη ή με γενική ή με δοτική ή με αιτιατική), εις (συντάσσεται μόνο με αιτιατική), κ·ατά(συντάσ-σεται ή με γενική ή με αιτιατική), εν (συντάσσεται μόνο με δοτική), περί (συ­ντάσσεται ή με γενική ή με δοτική ή με αιτιατική).

3. Τριτόκλιτα ουσιαστικά: Ο βασιλεύς (του βασιλέως), ό Τυδεύς(του Τυδέως), ή πό-λις (της πόλεως), Ο θώραξ (του θώρακος), το σώμα (του σώματος), ό πους (του πο­δός), ό Έλαιοϋς(του  Έλαιοϋντος), ή ναυς(της νεώς).

4. ορμώμενοι: μετοχή ενεστώτα του ρήματος όρμάομαι -ώμαι(= ξεκινώ, έχω ως ορμη­τήριο, αρχίζω). Παράγεται από τη λέξη ορμή.

Αρχικοίχρόνοι:όρμωμαι,ώρμώμην,όρμήσομαι,όρμηθήσομαι,ώρμησάμην, ώρμήθην, ωρμημαι, ώρμήμην.

Συνώνυμα στην αρχαία ελληνική:παρακελεύομαι, παροτρύνω, εν ορμή είμι.

Σχετικές λέξεις στη νεοελληνική: ορμητήριο,εξορμώ,εξόρμηση,ορμη­τικός, ορμητικότητα, εφορμώ, αυθόρμητος, αφορμώ, αφορμή, εισορμώ κ.ά.

Το ορμάω -ώ διαφέρει από το Ορμέω -ω, γιατί το δεύτερο έχει την έννοια του αράζω, είμαι αγκυροβολημένος, είμαι σε όρμο.

5. κακώς: παραθετικά: κάκιον- κάκιστα/ χείρον - χείριστα.

6. έποίουν: γ' πληθυντικό πρόσωπο παρατατικού οριστικής του συνηρημένου ρήμα­τος ποιέω-ώ.

Αρχικοί χρόνοι: ποιώ, έποίουν, ποιήσω, έποίησα, πεποίηκα, έπεποιήκειν.

Σχετικές λέξεις στη νεοελληνική: ποίηση, ποίημα, ποιητής, ποιητικός, αχειροποίητος, προσποιούμαι, προσποίηση, προσποιητός, αποποιούμαι, εκποιώ, εκ­ποίηση, εμποιώ, αντιποιούμαι, αντιποίηση, περιποιω, περιποίηση, μεταποιώ, με­ταποίηση κ.ά.

Φράσεις στην αρχαία ελληνική: κακώς ποιώ (= κακοποιώ), ευ ποιώ (= ευεργετώ), πόλεμον ποιώ (- είμαι αίτιος πολέμου), πόλεμον ποιούμαι (= πολε­μώ), ποιώ χρόνον (= χρονοτριβώ), δίχαποιώ(= διχάζω), εν οργή ποιούμαι (= οργίζο­μαι), ποιούμαι γέλωτα (= γελώ), ποιούμαι μνείαν (= μνημονεύω), ποιούμαισπονδάς (= συνθηκολογώ), ποιούμαι ταφάς (= θάπτω), περί πολλού ποιούμαι τι (= θεωρώ κάτι πολύ σπουδαίο, αποδίδω μεγάλη σημασία σε κάτι) κ.ά.

7. έπέπλεον: γ' πληθυντικό πρόσωπο παρατατικού οριστικής του ρήματος επιπλέω (έπϊ + πλέω). Τα ρήματα σε -έω με μονοσύλλαβο θέμα συναιρούνται μόνο όπου μετά το χαρακτήρα ε ακολουθεί άλλο εή ει:

Ενεστώτας: πλέω, πλεις, πλεϊ, πλέομεν, πλειτε, πλέουσι. Παρατατικός: έπλεον, έπλεις, έπλει, έπλέομεν, έπλεΐτε, έπλεον.

Αρχικοί χρόνοι: πλέω, έπλεον, πλεύσομαι και πλευσούμαι, έπλευσα, πέπλευ-κα, έπεπλεύκειν.

Σχετικές λέξεις στη νεοελληνική: πλοίο,πλους,πλωτός,πλεύση,πλεύσι­μος, καταπλέω, κατάπλους, εκπλέω, έκπλους, παραπλέω, παράπλους, εισπλέω, εί-σπλους, περιπλέω, περίπλους κ.ά.

Χρονική αντικατάσταση: έπιπλέουσι, έπέπλεον, έπιπλεύσονται και έπι-πλευσοϋνται, έπέπλευσαν, έπιπεπλεύκασι, έπεπεπλεύκεσαν.

8. παρεσκευάζοντο: γ' πληθυντικό πρόσωπο παρατατικού οριστικήςτου ρήματος παρασκευάζομαι. Το ρήμα είναι παρασύνθετο από το παρασκευή (παρά + σκευή).

Παρασύνθετες λέγονται οι λέξεις που παράγονται από άλλες σύνθετες λέξεις, ό­πως ευγένεια από το ευγενής (ευ + γένος), άπιστώ από το άπιστος (α στερητικό + πιστός).

9. τοις υπάρχουσι: δοτική πληθυντικού της μετοχής του ενεστώτα του ρήματος υ­πάρχω στο αρσενικό γένος.

10. προσειλοντο: γ' πληθυντικό πρόσωπο αορίστου β' οριστικής του ρήματος προσαιρουμαι (προς + αίροϋμαι).

Αρχικοί χρόνοι του απλού αίρουμαι: αίρούμαι, ήρούμην, αίρήσομαι, αίρε-θήσομαι, είλόμην, ήρέθην, ήρημαι, ηρήμην.

Το μέσο αίροϋμαι (= εκλέγω, προτι­μώ) έχει παθητικό το αίροϋμαι (= εκλέγομαι, προτιμώμαι),ενώτο αίρέω-ώμετη σημασία του κυρ ιεύω, καταλαμβάνω έχε ι παθητ ικό το άλίσκομα ι (= συλλαμβάνο-- μαι, κυριεύομαι).

Σχετικές λέξεις στη νεοελληνική: αίρεση, αναιρώ, αναίρεση, αφαιρώ, αφαίρεση, αφηρημάδα, διαιρώ, διαίρεση, διαιρετέος, καθαιρώ, καθαίρεση, εξαι­ρώ, εξαίρεση, εξαίρετος, αρχαιρεσίες, προαιρούμαι, προαίρεση κ.ά.

11. άφεστηκυίας: μετοχή παρακειμένου του ρήματος άφίσταμαι (από + ϊσταμαι) στην αιτιατική του πληθυντικού αριθμού στο θηλυκό γένος.

Αρχικοί χρόνοι: ισταμαι, ίστάμην, στήσομαι, σταθήσομαι, έστησάμην, έ-στην, έστάθην, έστηκα, είστήκειν.

Σχετικές λέξεις στη νεοελληνική: σταθμός,στήλη,στήθος,στάδιο,στάθ­μη, ιστός, σταθερός, διάστημα, διάσταση, κατάσταση, απόσταση, επαναστάτης, επιστάτης, εικονοστάσι, παρίσταμαι, εξίσταμαι, υφίσταμαι, υφιστάμενος, πρόΐ-σταμαι, προϊστάμενος, συνίσταμαι, συνισταμένη, εγκαθίσταμαι, εγκατάσταση, ενίσταμαι κ.ά.

12. άνήγοντο: γ' πληθυντικό πρόσωπο παρατατικού οριστικής του ρήματος ανάγομαι (ανά + άγομαι).

Αρχικοί χρόνοι: άγομαι, ήγόμην, άξομαι, άχθήσομαι, ήγαγόμην, ήχθην, ήγ-μαι, ήγμην.

Σχετικές λέξεις στη νεοελληνική: εξάγω, εξαγωγή, διάγω, διαγωγή, α­πάγω, απαγωγή, εισάγω, εισαγωγή, εισακτέος, προσάγω, προσαγωγή, παράγω, πα­ραγωγή, αγωγή, αγωγός, παιδαγωγός, συνάγω, συναγωγή, άγημα, ξεναγός, στρατη­γός, λοχαγός, ανάγωγος κ.ά.

Φράσεις της αρχαίας ελληνικής:πόλεμον άγω(= κάνω πόλεμο), άσχολί-αν άγω (= ασχολούμαι), άγομαι γυναίκα (= νυμφεύομαι), άγω θυσίαν (= θυσιά­ζω), περί πλείστου άγω (= αποδίδω πολύ μεγάλη σημασία), άγω έορτήν (= εορτάζω), άγω και φέρω (= λεηλατώ, καταστρέφω).

13. παρήσαν: γ' πληθυντικό πρόσωπο παρατατικού οριστικής του ρήματος πάρειμι (παρά + είμί

14. ήγειτο: γ' ενικό πρόσωπο παρατατικού οριστικής του ρήματος ήγέομαι -οϋμαι (= είμαι αρχηγός).

Αρχικοί χρόνοι: ηγούμαι, ήγούμην, ήγήσομαι, ήγηθήσομαι, ήγησάμην, ήγή-θην, ήγημαι, [ήγήμην].

Σχετικές λέξεις στη νεοελληνική: ηγεμόνας,ηγεμονία,ηγέτης,ηγεσία, ηγούμενος, ηγουμένη, ηγουμενείο, προηγούμαι, περιηγούμαι, περιήγηση, ειση­γούμαι, εισήγηση, εισηγητής, διηγούμαι, διήγηση, διήγημα, καθηγητής, αφηγού­μαι, αφήγηση, αφήγημα, υφηγητής, εξηγούμαι, εξήγηση, εξηγηματικός, ανεκδιή­γητος κ.ά.

15. προσβαλόντες: μετοχή αορίστου β' του ρήματος προσβάλλω (προς + βάλλω). Αρχικοί χρόνοι του απλού βάλλω: βάλλω, έβαλλον, βάλω, έβαλον, βέβληκα, έβεβλήκειν.

Σχετικές λέξεις στη νεοελληνική: βέλος, βλήμα, βόλος, βαλβίδα, βολί­δα, βαλτός, περιβάλλω, περιβολή, περιβάλλον, καταβάλλω, υπερβάλλω, υπερβολή, υπερβολικός, διαβάλλω, διαβολή, προβάλλω, προβολή, εμβάλλω, εισβάλλω, εισβο­λή, μεταβάλλω, μεταβολή, μεταβλητός, αμετάβλητος, εκβάλλω, εκβολή, αναβάλλω, αναβολή, αναβλητικός, προσβάλλω, προσβολή, προσβλητικός, αποβάλλω, αποβο­λή, απόβλητος, δισκοβόλος, επιβάλλω, επιβολή, προκαταβάλλω, προκαταβολή κ.ά.

16.άφηκε :γ' ενικό πρόσωπο αορίστου β' οριστικής του ρήματος ίημι (άπό+ ιημι).

Σχετικές λέξεις στη νεοελληνική: άφεση, πάρεση, ένεση, κάθετος, ε­γκάθετος, έφεση, σύνεση, εφέτης, χειραφέτηση κ.ά.

17. ώρμίσαντο: γ' πληθυντικό πρόσωπο αορίστου οριστικής του ρήματος όρμίζομαι.

Παράγεται από τη λέξη όρμος και σχηματίστηκε κατ' αναλογία των οδοντικόλη-κτων ρημάτων σε -ίζω(ελιάς, έλπίδ-ος, έλπίδj-ω, ελπίζω).

18. ναυσίν: ή ναΰς, της νεώς, τη νηί, την ναϋν, ω ναϋ - αί νήες, των νέων, ταΐς ναυσί, τάς ναϋς, ώ νήες.

19. διείχε :γ' ενικό πρόσωπο παρατατικού οριστικής του ρήματος διέχω.

Αρχικοί χρόνοι του απλού έχω: έχω, είχον, έξω και σχήσω, έσχον, έσχηκα, έσχήκειν.

Φράσεις στην αρχαία ελληνική: έχω αίσχύνην (= αισχύνομαι), έχω φρο­ντίδα (= φροντίζω), συγγνώμην έχω (= συγχωρώ), εν αΙτία έχω τινά (= κατηγορώ κάποιον), ουκ έχω + πλάγια ερωτηματική πρόταση (= δε γνωρίζω πώς), άναγκαίως

έχει (= είναι αναγκαίο), κακώς έχω (= είμαι σε κακή κατάσταση), αιτίαν έχω υπό τίνος (= κατηγορούμαι από κάποιον), έλαττον έχω (= μειονεκτώ), οι κακώς έχο­ντες (= οι ασθενείς), οι ουκ έχοντες (= οι φτωχοί), έχω + απαρέμφατο (= δύναμαι, μπορώ) κ.ά.

20. ένταυθα: τοπικό επίρρημα.

Αλλα τοπικά επιρρήματα: ένθα, ένθάδε, αύτοϋ, κάτω, άνω, εγγύς, έσω, έξω, Οπου, έκεΐ κ.ά.

Πραγματολογικές, ερμηνευτικές

και αισθητικές παρατηρήσεις

- την βασιλέως: εννοείται την γήν(ί\ την χωράν) του βασιλιά της Περσίας. Έπει­τα από τους περσικούς πολέμους, ο βασιλιάς της Περσίας ονομαζόταν συνήθως από τους Έλληνες βασιλεύς (χωρίς άρθρο) ή ό μέγας βασιλεύς. Ο βασιλιάς της Περσίας βοηθούσε οικονομικώς την περίοδο αυτή τους Σπαρτιάτες. Συνεπώς, οι Αθηναίοι είχαν σοβαρό λόγο να καταστρέφουν και να λεηλατούν τη χώρα του βασιλιά. Ουσιαστικά, λοιπόν, πολεμούσαν όχι μόνο εναντίον των Σπαρτιατών, αλλά και εναντίον του βασιλιά.

- Βρισκόμαστε στο 405 π.Χ., λίγο πριν την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός ποτα­μούς και ένα χρόνο πριν την τελική υποταγή της Αθήνας στη Σπάρτη.

- Η Χίος και η Έφεσος ήταν αγκυροβόλια του στόλου των Πελοποννησίων.

- παρεσκευάζοντο προς ναυμαχίαν: οι Αθηναίοι μετά τη νίκη τους στις Αργινού-σες (406 π.Χ.) είχαν αναπτερωμένο ηθικό και περιφρονούσαν τις ναυτικές δυνάμεις των Λακεδαιμονίων.

- Λύσανδρος: ο Λύσανδρος, ναύαρχος της Σπάρτης, έδειξε μεγάλες ικανότητες κα­τά τη διάρκεια του πελοποννησιακού πολέμου. Ήταν δραστήριος και φιλόδοξος και δε δίσταζε να χρησιμοποιεί κάθε μέσο για την επίτευξη των σκοπών του. Το 408 π.Χ. έγινε ναύαρχος και πέτυχε να εξασφαλίσει την υλική βοήθεια του Κύρου του νεότε­ρου. Είχε μάλιστα αρκετές επιτυχίες στη θάλασσα, αφού νίκησε τον αθηναϊκό στόλο στο Νότιο και οργάνωσε κατά το πρότυπο της Σπάρτης τις ελληνικές πόλεις της Μ. Ασίας. Οι σύμμαχοι της Σπάρτης τόσο πολύ εκτίμησαν και αγάπησαν το Λύσανδρο, ώστε ζήτησαν από τους εφόρους να διοριστεί εκ νέου ναύαρχος και μετά τη λήξη της θητείας του. Οι σπαρτιατικοί όμως νόμοι απαγόρευαν να εκλεγεί ναύαρχος το ίδιο πρόσωπο δύο φορές. Οι έφοροι ωστόσο αποδέχτηκαν ουσιαστικά το αίτημα των συμμά­χων τους, αφού διόρισαν τυπικά τον Αρακο ως ναύαρχο και το Λύσανδρο ως επιστο-λέα (= αρχηγό των επιτελών). Στην πραγματικότητα, όμως, ο Λύσανδρος ήταν ο κύριος όλων, ο αναγνωρισμένος ναύαρχος και αρχηγός του στόλου των Πελοποννησίων. Στην αρχή του 405 π.Χ., ο Λύσανδρος ήλθε στην Έφεσο, έδωσε θάρρος στους συμμάχους της Σπάρτης και ανανέωσε την προηγούμενη φιλία του με τον Κύρο το νεότερο. Η περσική πολιτική ήταν υπέρ των Σπαρτιατών και ο σατράπης της Λυδίας Κύρος βοηθούσε με κάθε τρόπο τους Σπαρτιάτες να συντρίψουν τη δύναμη των Αθηναίων. Ο Λύσανδρος νίκησε τους Αθηναίους με περσικά χρήματα.

-ο Λύσανδρος πλέει προς τον Ελλήσποντο για να αποκό­ψει τις εμπορικές οδούς των Αθηνών και να εμποδίσει τη μεταφορά σίτου στην Αθήνα από τις χώρες του Εύξεινου. Αξίζει να λεχθεί εδώ ότι ο βασιλιάς της Σπάρτης Αγης είχε ήδη αποκλείσει από την ξηρά την Αθήνα από το 413 π.Χ.

- ή Ασία (= οι κάτοικοι της Ασίας): μετωνυμία.

- Άβυδος: πόλη στην ασιατική παραλία του Ελλησπόντου. Η Άβυδος με την απέ-ναντί της Σηστό βρίσκονταν στο στενότερο σημείο του πορθμού του Ελλησπόντου, από το οποίο εύκολα κανείς μπορεί να διαβεί από την Ασία στην Ευρώπη και αντίστροφα.

- ή Ασία: ο Ξενοφών εννοεί εδώ τα δυτικά κυρίως παράλια της Μ. Ασίας.

-Λάμψακος: πόλη στο στενό του Ελλησπόντου στη μικρασιατική παραλία που είχε ιδρυθεί από τους Φωκαείς. Αποστάτησε από την αθηναϊκή συμμαχία το καλοκαίρι του 411 π.Χ. Ανακαταλήφθηκε, όμως, από τους Αθηναίους το 410 π.Χ. Ο Αλκιβιάδης μάλιστα την είχε οχυρώσει και είχε αφήσει σ' αυτή φρουρά. Ο Λύσανδρος, λίγο πριν από την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός ποταμούς, την είχε κυριέψει με έφοδο. Ήταν πολυάνθρωπη και πλούσια πόλη με αξιόλογη πνευματική κίνηση.

-ναυσιν 0γδοήκοντα καί εκατόν: ένας τόσο μεγάλος στόλος δικαιολογεί την ασφάλεια που ένιωθαν οι Αθηναίοι, με αποτέλεσμα να προσορμιστούν πολύ κοντά στο Λύσανδρο. Ως προς την εκφορά των αριθμών, οι αρχαίοι συνήθως έβαζαν μπροστά το μικρότερο αριθμό, τον οποίο συνέδεαν με το μεγαλύτερο με το σύνδεσμο καί.

- άριστοποιουμαι: στα κείμενα του Ομήρου και του Αισχύλου η λέξη άριστον σημαίνει πρωινό πρόγευμα, ενώ στην ιωνική και αττική πεζογραφία μεσημεριανό γεύ­μα.

- Σηστός: πόλη στο στενό του Ελλησπόντου στην ευρωπαϊκή παραλία, απέναντι από την Άβυδο.

- έπισιτισάμενοι: κάθε Αθηναίος στρατιώτης έπρεπε να αγοράζει τα τρόφιμα του από την τοπική αγορά. Στην αρχαιότητα δεν υπήρχε ειδικό «σώμα ανεφοδιασμού». Ο τρόπος αυτός επισιτισμού των Αθηναίων υπήρξε καθοριστικός και μοιραίος για την εξέλιξη του αγώνα.

- Αιγός ποταμοί: χωριό και όρμος στη χερσόνησο της Θράκης, κοντά στο οποίο υπήρχε μικρό ποτάμι. Βρισκόταν απέναντι από τη Λάμψακο. Το χωριό αυτό λέγεται σήμερα Καράκοβα και ο όρμος Ιντζέ λιμάν. Η ήττα των Αθηναίων στους Αιγός ποτα­μούς (405 π.Χ.) είχε ως συνέπεια το τέλος του πελοποννησιακού πολέμου και την υπο­ταγή της Αθήνας στη Σπάρτη.

- στάδιον (πληθ.: στάδιοι ή στάδια): μέτρο μήκους που ισοδυναμεί με 185 περί­που μέτρα. Αρα, το πλάτος του Ελλησπόντου στο σημείο αυτό ήταν 15 χ 185 = 2.775 μέτρα περίπου.

- Γίνεται συχνή χρήση του συνδέσμου δε με σημασία μεταβατική (όχι αντιθετική). στ) Οι κινήσεις των αντιπάλων (των Αθηναίων από το ένα μέρος και του Λυσάνδρου από το άλλο) δίνονται στην αρχή σε χρόνο κυρίως παρατατικό, που δηλώνει διάρκεια. Γίνεται χρήση αορίστου από την παράγραφο 20, όταν οι δύο στόλοι έρχονται κοντά ο ένας στον άλλο και επισπεύδεται η σύγκρουση τους. Ιστορικός ενεστώτας χρησιμο­ποιείται για την κατάληψη της Λαμψάκου (§ 19) («αίροΰσι κατά κράτος»).

Οι κινήσεις των αντιπάλων:

1. Λύσανδρος: με 200 περίπου πλοία πλέει ολοταχώς προς τον Ελλήσποντο ξεκι­νώντας από τη Ρόδο. Παραλαμβάνει στην Αβυδο στρατό υπό την αρχηγία του θώρακα και με τη βοήθεια του καταλαμβάνει την πλούσια και πολυάνθρωπη Λάμψακο, που ήταν σύμμαχος των Αθηναίων.

2. Αθηναϊκός στόλος: 180 πλοία με πέντε στρατηγούς και με επικεφαλής τον Κό­νωνα. Εισέρχεται στον Ελλήσποντο μετά από το Λύσανδρο, αγκυροβολεί στον Ελαιού-ντα, κατόπιν στη Σηστό κα ι τέλος στους Α ιγός ποταμούς, αναζητώντας τρόφ ιμα.